Ćmielów

Zgodnie z przekazami, miejscowy garncarz Wojtas skupia wokół siebie grupę garncarzy i tworzy niewielką manufakturę produkująca wyroby gliniane. Fabryka do dziś znajduje się na tym samym terenie zakupionym w 1797 przez Kanclerza Wielkiego Koronnego Hyacynta (Jacek) hr. Małachowskiego i przeznaczonym na fabrykę fajansu.

Rusza stała produkcja wyrobów fajansowych. Pierwszym znanym dyrektorem zakładu zostaje Adolf Fryderyk Vatke. W 1811 hr. Małachowski wysyła kilka serwisów fajansowych ministrom Księstwa Warszawskiego, w tym Stanisławowi Potockiemu, Feliksowi Łubieńskiemu, Józefowi ks. Poniatowskiemu. Jest to pierwsza w historii Zakładów zorganizowana akcja marketingowa.

Pod zarządem Gabriela Weissa, fabryka rozpoczyna produkcję porcelany. Najstarsze naczynia porcelanowe z lat 1838–1863 znaczono kobaltową sygnaturą CPM z pionową kreską oraz kobaltowymi literami FPC (Fabryka Porcelany Ćmielów) pod mitrą książęcą.

Zgodnie w Wykazem Fabrykantów (pracowników) Fabryki Fajansu, Porcelany i Naczyń Kamiennych w Ćmielowie z kwietnia 1852r, Marinus Liedel otrzymał wynagrodzenie za wykonanie modeli i formy filiżanki Rococo.

Od 1847 r. w pałacu Biskupów Krakowskich przy rogu Miodowej i Senatorskiej, a w połowie lat 60 w Pałacu Blanka na ul. Senatorskiej 20 w Warszawie działał sklep fabryczny porcelany i fajansu „Ćmielów” Kazimierza Cybulskiego.

Fabryka w rękach Kazimierza Cybulskiego (od 1884 r. syna Stanisława) odbudowana i zmodernizowana po pożarze. W 1880 r. Cybulski sprowadza z Francji wybitnego ceramika Stanisława Thiele, który kieruje produkcją wyrobów majolikowych.

Fabryka wraca w ręce rodziny Druckich–Lubeckich. Specjaliści z Limoges dbają o technologię produkcji i najwyższą jakość wyrobów. Obok dekoracji ręcznie malowanych powszechnie stosuje się kalkomanie. Liczne sukcesy „Ćmielowa” na wystawach pozytywnie odbijają się na ilości zamówień i rozwoju fabryki. Wytwórnia przyjmuje nazwę „Fabryka porcelany, naczyń kamiennych, pieców kaflowych i cegły ogniotrwałej Książąt Druckich‑Lubeckich”.

Książę Aleksander Drucki-Lubecki sprzedaje fabrykę Polskiemu Bankowi Przemysłowemu we Lwowie, a zakład zyskuje nową nazwę „Fabryka Porcelany i Wyrobów Ceramicznych w Ćmielowie S.A.” Po odbudowie w 1921 wytwórnia zatrudnia ok 700 osób. W 1924 – Spółka kupuje Zakład Porcelany w Chodzieży.

Fabryka rozwija wzornictwo i zatrudnia utalentowanych projektantów (1936/37 Wincentego Potackiego i Józefa Szewczyka, a na początku lat 40 Franciszka Kalfasa). Powstają ponadczasowe fasony jak Kula, Płaski, Empire, 520 (Bolero).

Fabryka zostaje upaństwowiona a w 1951 otrzymuje nazwę Zakłady Porcelany „Ćmielów”. Jest to wynik przyłączenia do fabryki byłej spółdzielni „Świt Ćmielów” powstałej w drugiej połowie lat 30 tych.

Fabryka współpracuje z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego i jego wybitnymi projektantami (Henryk Jędrasiak, Lubomir Tomaszewski, Hanna Orthwein i Mieczysław Naruszewicz). Powstają kolekcje figurek. Nowe fasony wdraża Wincenty Potacki (Goplana, Margaret)

Prywatyzacja zakładu. „Zakłady Porcelany Ćmielów sp z o.o.” kontynuują niezwykłe tradycje i czerpią z wielopokoleniowych doświadczeń. „Ćmielów” staje się nowoczesnym zakładem specjalizującym się w produkcji wysokogatunkowych, cienkościennych wyrobów porcelanowych o najwyższej jakości w dekoracjach wszkliwnych i naszkliwnych.

Zakłady Porcelany Ćmielów łączą się z Porcelaną Chodzież S.A. Powstają Polskie Fabryki Porcelany Ćmielów i Chodzież S.A. Powstaje Ćmielów Design Studio.

Powstaje Polska Grupa Porcelanowa, która łączy struktury handlowe i marketingowe dwóch spółek: Polskich Fabryk Porcelany „Ćmielów” i „Chodzież” S.A. i Zakładu Porcelany Stołowej „Lubiana” S.A.

235 lat Marki Ćmielów